7.2.10
στις
11:31:00 π.μ.
|
Της Χριστινας Kοψινη (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Οταν ο Ανδρέας Λοβέρδος ξεκίνησε πριν από δύο μήνες τον διάλογο για το Ασφαλιστικό, αιφνιδιάζοντας το Μαξίμου, ήταν ένα βήμα μπροστά. Τότε, το ερώτημα που του έθετε το περιβάλλον του πρωθυπουργού ήταν αν οι ιδέες του και κυρίως οι προτάσεις περί βασικής και ανταποδοτικής σύνταξης ήταν εντός γραμμής.
«Είναι μέσα στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ;», τον ρωτούσαν επίμονα από το πρωθυπουργικό περιβάλλον προκειμένου να ανάψει το πράσινο φως για τις προτάσεις που θα κατέθεταν με τον Γ. Κουτρουμάνη στην πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής. «Ναι» απαντούσε αυτός, νομίζοντας πώς η πράξη θα πείσει και τους πιο άπιστους για τις ικανότητές του στη διαχείριση του πιο σοβαρού κοινωνικού θέματος, όπως είναι η βιωσιμότητα των συντάξεων και των... συνταξιούχων.
Από την τηλεόραση
Δύο μήνες μετά τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Το πλαίσιο του διαλόγου ο Ανδρέας Λοβέρδος το μαθαίνει από την τηλεόραση. Μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες ακυρώνεται δύο φορές. Το πρωί της Τρίτης από τον υπουργό Οικονομικών. Το βράδυ της ίδιας ημέρας, από τον πρωθυπουργό. Ο πρώτος του διαγράφει την πρόταση για μια κάποια θεσμοθετημένη ενίσχυση στο αποθεματικό των Ταμείων. Διαλύει τον μύθο για πιθανή θεσμοθέτηση φόρου υπέρ των συντάξεων και προετοιμάζει το έδαφος για τις πρωθυπουργικές δηλώσεις που ακολουθούν το ίδιο βράδυ. Λίγο αργότερα ο Ανδρέας Λοβέρδος θα ακούσει έκπληκτος τον πρωθυπουργό να τον διαψεύδει, εξαγγέλλοντας αύξηση των ορίων ηλικίας για τη διατήρηση των οποίων ο ίδιος είχε εμφανιστεί εγγυητής. Νιώθει ότι τώρα είναι δύο βήματα πίσω. Κι αυτή τη φορά δικαιούται να ρωτήσει: «Τελικώς, ποια είναι η γραμμή στο ασφαλιστικό;».Αλλά γραμμή, προφανώς, δεν ....(ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ)
υπάρχει. Ούτε στρατηγικό σχέδιο για το ασφαλιστικό. Αυτά που υπάρχουν είναι ο πανικός, η γενική πίεση από τις αγορές για αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανεξαρτήτως του πρακτικού αποτελέσματος στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
Η σύγχυση που προκλήθηκε στο μυαλό του κ. Λοβέρδου ήταν τόσο φανερή εκείνες τις πρώτες ώρες μετά το διάγγελμα Παπανδρέου που σε κάθε συγκεκριμένη ερώτηση δημοσιογράφου για το πόσο θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας, ο ίδιος επαναλάμβανε: «Στηρίζω τον πρωθυπουργό. Στηρίζω τον πρωθυπουργό». Κατά βάθος, μετά την ακύρωση των τριών «δεν» για τα οποία ο ίδιος είχε δεσμευτεί (δεν θα αυξηθούν τα όρια, οι εισφορές και δεν θα μειωθούν οι συντάξεις) ξέρει ότι δικαιούται να ρωτήσει και τον πρωθυπουργό: «Η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης είναι μέσα στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ;».
Κι όμως το ερώτημα δεν τέθηκε ούτε το πρωί της Τετάρτης όταν συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό. Αντιθέτως. O κ. Λοβέρδος ετοιμάζεται για την προσεχή Τρίτη και με τον ίδιο ακριβώς υπερβάλλοντα ζήλο δραματοποίησης της κατάστασης των ασφαλιστικών Ταμείων, θα προσαρμοστεί στον νέο ρόλο ανακοινώνοντας τα δύσκολα: αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τους ασφαλισμένους που εντάχθηκαν στο σύστημα μετά το 1982 και μέχρι την 1.1.93. Κι αυτό δεν είναι τίποτε. Το σοβαρότερο από όλα είναι ότι θα αναγκαστεί να παρουσιάσει μια πρόταση για αύξηση των ορίων από το σημείο που χάραξε... η Πετραλιά. Δηλαδή αντί για την αύξηση των ορίων στο 60ό έτος της ηλικίας από το 58ο που ισχύει σήμερα για τους παλαιούς ασφαλισμένους, με έναρξη το έτος 2013, θα προτείνει την παράταση του ορίου στο 62ο. Η ρύθμιση αγγίζει τους σημερινούς ασφαλισμένους που είναι μεταξύ του 40ού και 50ού έτους της ηλικίας. Επίσης θα δώσει περισσότερες διευκρινίσεις και για τη βασική σύνταξη η οποία δεν μπορεί να είναι πάνω από 330-350 ευρώ, αφήνοντας ένα παράθυρο ευκαιρίας για μεγαλύτερη σύνταξη στα χαμηλά εισοδήματα, αναλόγως και της ακίνητης περιουσίας των Ταμείων.
Περικοπές
Στις ανακοινώσεις της Τρίτης περιλαμβάνονται γενναίες περικοπές στις αναπηρικές συντάξεις, καθώς και εξαγγελίες για την αξιοποίηση της περιουσίας των Ταμείων μέσω της ΑΕΔΑΚ του ΙΚΑ.Η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό του κ. Λοβέρδου αυτές τις ώρες δεσπόζουν οι πιο περίεργες σκέψεις. Θα τσαλακώσει μέχρι τέλους τη ρητορική του και την αξιοπιστία του; Θα θυσιάσει την προσωπική αξιοπιστία που έχτισε με τόσο κόπο στο εθνικό συμφέρον ή απλώς θα κάνει ό,τι έκαναν τόσοι και τόσοι, θα ξεχάσει το πάγωμα του νόμου Πετραλιά, ακολουθώντας την πεπατημένη του «εκεί που έπτυον λείχουσιν;».
Αγνωστο. Τουλάχιστον ας βρεθεί κάποιος να εγγυηθεί πως η γραμμή δεν θα αλλάξει... κι αυτός θα τα καταφέρει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου