30.1.10
στις
4:50:00 μ.μ.
|
Της Μαριλης Mαργωμενου (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Στον προθάλαμο του γραφείου της Λούκας Κατσέλη, το σκηνικό παρουσίαζε σαφείς ομοιότητες με το «Περιμένοντας τον Γκοντό»: οι τραπεζίτες στους καναπέδες να κοιτούν μια ο ένας τον άλλον και μια τους λεπτοδείκτες στους καρπούς τους. Κι ο χρόνος να κυλά αργά, σαν τη διαφήμιση με το αποστακτήριο της Σκωτίας. Οταν κάποτε η πόρτα του γραφείου άνοιξε, οι τραπεζίτες θεώρησαν πως το βασανιστήριο της αναμονής τελείωσε. Πόσο λάθος έκαναν!Πάνω στο πεντάλεπτο της συνάντησης, η υπουργός τούς διέκοψε για ένα δεκάλεπτο, να πάει στο δίπλα γραφείο. Μετά τους ξαναδιέκοψε, να πάει στο παραδίπλα γραφείο. Οταν επιτέλους το σουρεάλ μίτινγκ εδέησε να ολοκληρωθεί, και πήραν όλοι μαζί τον δρόμο προς την έξοδο, δεν συζητούσαν μεταξύ τους αν πήγε καλά η συνάντηση, αλλά αν... πάει καλά η υπουργός.
Για την κάπως αλλόκοτη αυτή συμπεριφορά, η Λούκα Κατσέλη έχει πολλά ελαφρυντικά. Μετά την τρομοκρατική κατσαρόλα που τίναξε το καπάκι στα σκαλοπάτια του σπιτιού της, μετά τους λιμενεργάτες πήγαν να τινάξουν στον αέρα τη συμφωνία με την Cosco, μετά το νομοσχέδιο περί δανειοληπτών που την έφτασε ένα βήμα πριν από την παραίτηση, μετά τον κουμπάρο - γραμματέα που την έφερε μια ανάσα απ’ την εκπαραθύρωση, θα πρέπει πλέον να σκέφτεται σοβαρά το δικό της προσωπικό «plan B». Αυτό που από καιρού εις καιρόν επαναφέρει στις συνεντεύξεις με τη φράση «συχνά σκέφτομαι μήπως έπρεπε να είχα γίνει ηθοποιός...».
Η αλήθεια είναι πως όταν έχεις πατέρα τον σκηνοθέτη Πέλο Κατσέλη και μάνα την ηθοποιό Αλέκα Κατσέλη, το μέλλον σου μοιάζει προδιαγεγραμμένο: την εποχή που στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού άνθιζαν τα «παιδιά των λουλουδιών», η μικρή Λούκα τις πέρασε στο Smith College ως μέλλουσα ηθοποιός: με εμφάνιση φωτομοντέλου και μάτια πιο πράσινα και από τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ, ήταν δεδομένο πως θα κάνει θραύση στο γειτονικό κολέγιο αρρένων, το Amherst, όπου φοιτούσαν και οι νεαροί κύριοι Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς.(ΚΛΙΚ στον τίτλο για περισσότερα)
Μέσα σε μια νύχτα
Ολα αυτά, μέχρι που η δεσποινίς Κατσέλη γνώρισε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Μέσα σε μια νύχτα τα χαϊμαλιά και τα καφτάνια βρέθηκαν στον κάδο των απορριμμάτων, και ο Σαίξπηρ μάζεψε τα σονέτα του και παραμέρισε για χάρη του Τζ. Κ. Γκαλμπρέιθ.Princeton, Yale, ΚΕΠΕ, ΟΟΣΑ... Σαράντα χρόνια μετά -ή αν προτιμάτε τρεις μήνες πριν, η κυρία Κατσέλη επιτέλους ανέλαβε τον ρόλο που ονειρευόταν: έγινε υπουργός Οικονομίας. Και διαπίστωσε αυτό που αν είχε γίνει ηθοποιός θα ήξερε εδώ και πολύ καιρό: όσο αβανταδόρικος μοιάζει ένας ρόλος στο σανίδι, τόσο αφόρητος είναι στην πραγματική ζωή.
Από εκεί που η Λούκα Κατσέλη συναντούσε στα συνέδρια των οικονομολόγων τον Bill Gates και ο Α. Παπανδρέου τη σύστηνε ως σύμβουλό του στον Bill Clinton, τώρα πρέπει να μιλάει με τους λιμενεργάτες στα κοντέινερ, που ούτε τα αγαπημένα της τσιτάτα του Μαρκ Τουέιν δεν μπορούν να εκτιμήσουν. Από εκεί που ετοιμαζόταν να ζήσει μέρες δόξας στον 6ο όροφο της οδού Νίκης στο Σύνταγμα, βρέθηκε υποσκελισμένη από τον Γ. Παπακωνσταντίνου σ’ ένα θλιβερό κτίσμα της λεωφόρου Μεσογείων. Κι από εκεί που διάβαζε κάθε Κυριακή πρωί ευτυχισμένη τις εφημερίδες της κι ύστερα πήγαινε για περπάτημα στην εξοχή, τώρα κάθε πρωί καρδιοχτυπά τι θα διαβάσει στα εξώφυλλα κι ύστερα τρέχει αλλόφρων στους διαδρόμους του υπουργείου να βρει τις διαρροές.
Καθώς ο ρόλος της υπουργού όλο και στενεύει, η κυρία Κατσέλη θα πρέπει να αναρωτιέται αν της πηγαίνει ακόμα. Τις πρώτες μέρες της στο υπουργείο, ο Θ. Πάγκαλος μπήκε ανάμεσα σ’ εκείνη και τους επαναστατημένους λιμενεργάτες του Πειραιά ως αερόσακος ασφαλείας. Η πίεση που υπέστη δεν πρέπει να του άφησε και τις καλύτερες αναμνήσεις - ίσως γι’ αυτό στη συζήτηση του προϋπολογισμού την αποκάλεσε «κυρία Αρσένη» δίνοντας τροφή στις φαρμακερές σοσιαλιστικές γλώσσες που επιμένουν πως «στο υπουργείο κάνει ο Γεράσιμος κουμάντο». Ελλείψει χρημάτων στα ταμεία και φίλων στη σοσιαλιστική στρατιά, η κ. Κατσέλη ήδη είναι μια φτωχή και μόνη υπουργός. Τόσο φτωχή και τόσο μόνη, που κάποιοι στο υπουργείο ήδη την αποκαλούν... Λούκι Λούκα Κατσέλη!
Υπ’ αυτήν την έννοια, ίσως ο γραμματέας Αρης Αλεξόπουλος, που απεπέμφθη ως υπουργικός κουμπάρος, να είναι κάτι σαν τον «από μηχανής θεό» των αρχαίων τραγωδιών: στο πλαίσιο της σεναριακής ανατροπής, ο σκηνοθέτης δείχνει στην πρωταγωνίστρια το «yellow brick road» που ως άλλη Αλίκη θα βαδίσει βγαίνοντας απ’ τη χώρα των σοσιαλιστικών θαυμάτων. Αλλωστε, όπως παλαιότερα συνήθιζε να λέει και η ίδια η κυρία Κατσέλη, «ο πολιτικός και ο ηθοποιός έχουν ένα κοινό στοιχείο: και οι δύο ποιούν ήθη». Οσο για τα υπόλοιπα κοινά στοιχεία των πολιτικών με τους ηθοποιούς... Οπως όλα δείχνουν, αυτά η κυρία Κατσέλη θα τα ανακαλύψει στο επόμενο επεισόδιο του σοσιαλισμού, με γενικό τίτλο «Ω καιροί! Ω ήθη!».
Αναρτήθηκε από
Stazei Farmaki
Ετικέτες
ΚΑΤΣΕΛΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου